Dylemat moralny: czy branie dotacji jest czymś złym?

może już czas na obiecane podsumowanie !

Dyskusja się rozwinęła wspaniale. Mam w związku z tym tylko jeszcze jeden malutki kamyczek do tego ogródeczka:
Którzy z Państwa tak gorliwie wypowiadających się ze wstrętem o dotacjach mają zarejestrowane firmy, są ich właścicielami, decydują o ich finansach – a kto z Państwa pracuje na cieplutkim etacie i nie martwi się o VATy, PITy, UKSy, Sanepidy, ZUSy PIPy…. Bo przecież tak łatwo jest wypowiadać się w sprawach, o których nie my musimy decydować… Tak łatwo krytykować innych, nie musząc samemu podejmować takich decyzji… Tak łatwo wyjść z roboty o 15 i nie myśleć o niczym – tylko o ideałach…

Kto jest bez grzechu – niech pierwszy rzuci kamień….

Ps.
Mam jednak cichą nadzieję, że 100% z Państwa, którzy są przeciwko dotacjom w tej dyskusji ma swoje firmy, podejmuje decyzje finansowe, nigdy nie wzięło dotacji – i zdrowo teraz oberwę.

Jeżeli podejdziemy do tego, że pieniądze na dotacje są z podatków, które trzeba wcześniej komuś zabrać aby komuś dać to rzeczywiście tak świadomość zbytnio nie zachęca do brania dotacji. Z drugiej strony podatki w większości płacą wszyscy więc tak naprawdę biorą dotację odzyskujemy pieniądze, które wcześniej lub później oddamy w podatkach więc nie dzieje się to kosztem innych zakładając, że bilans wpłat i wypłat jest podobny.
To pytanie porusza w gruncie rzeczy temat założeń systemu, w którym żyjemy – to znaczy rodzi się zapytanie o funkcjonowanie Państwa, które powinno dbać o swoich obywateli, a w rzeczywistości staje się folwarkiem ludzi władzy, którzy za pomocą różnych narzędzi wyciągają pieniądze od obywateli tylko w trosce o własne interesy.

Jest rzeczą oczywistą, że cała ta Unia Europejska jest chora. Ale gdyby chcieć odciąć się od wszystkiego na tym świecie co jest chore, to człowiek musiałby… przestać żyć. Dosłownie. Nic nie mógłby zrobić, ani nic kupić. Prosty przykład: idziemy do sklepu kupić oranżadę na miejscu, bo chce nam się pić. Ale zaraz, zaraz… A skąd wiadomo, czy właściciel sklepu nie jest pedofilem gwałcącym w nocy własną córkę? Kupując u niego ryzykujemy, że oto sami sponsorujemy tego pedofila. Przecież za zarobione w sklepie pieniądze będzie mógł nagabywać inne dziewczynki z podwórka do robienia… Zgroza! Ok, idziemy do innego sklepu. Ale jaką mamy pewność, że miła ekspedientka witająca nas w kolejnym sklepie nie jest tak naprawdę cwaną oszustką kiwającą staruszki przy wydawaniu reszty? I tak można chodzić w koło.
Ludzie, tak się nie da żyć. Nie da się po prostu odciąć od chorych rzeczy, bo to NIEMOŻLIWE! Ten świat jest cały chory, a my na nim żyjemy, czy nam się to podoba, czy nie. Chrystusowi też przyniesiono denara z podchwytliwym pytaniem, które miało na celu wykazanie, że płacenie podatków jest sponsorowaniem zła – imperium rzymskiego. No, jak się płaciło podatki na rzecz imperium, to się je dosłownie sponsorowało, prawda? A jednak Jezus nie wahał się ani chwili z odpowiedzią, że co cesarskie należy oddać cesarzowi.
Konkludując. Unia jest chora. Fakt. Finansjera unijna tez jest chora. Kolejny fakt. Ale wzięcie dotacji i uczynienie z tymi pieniędzmi czegoś normalnego, co choć trochę sprawi, że ten świat będzie lepszy, nie jest już chore. Widzą szanowni Dyskutanci różnicę????

Czytam i dziwuję się niezmiernie.
Jakie to “niesprawiedliwe” jak konkurencja szkoli się w wypełnianiu wniosków i “zabiera” nam pieniądze. Ktoś inny znowu oszukuje wykorzystując dotacje. Może zerknąć na to inaczej.
Za co najwięcej płacą. Za myślenie! Oczywiście nie o niebieskich migdałach. Więc zamiast płakać może lepiej wymyślić jak możemy w naszym rozwoju wykorzystać dotację, jak napisać projekt żeby tą dotację otrzymać (a to nie łatwe). Dzięki temu jest szansa, że powstaną nowe miejsca pracy (choćby tylko dla nas). Nasze zakupy przyczynią się do wzrostu gospodarczego itd. Kwestia czy wykorzystamy dotację uczciwie i etycznie leży w naszych własnych rękach (i głowie). Nie zasłaniajmy się innymi. Stare chińskie przysłowie mówi: “Chcesz zmienić świat – zacznij od siebie”.
Wracając do tematu każdy ma swój dylemat we własnej głowie.
Pozdrawiam

Dotacje są sposobem redystrybucji podatków – niczym więcej. Jeżeli korzystanie ze służby zdrowia finansowanej przez podatki jest moralne, to korzystanie z dotacji jest także moralne.

Pragnę odnieś się do chyba wąskiego obszaru “dotacji” unijnych. Wiadomo, że obejmują one również promocję przedsiębiorczości. Zatem starając się o te fundusze musimy przedstawić jakiś pomysł, innowacyjność (nie wspomnę, o wspomnianych tu wkładach do kasy unii), które to cechy dadzą nam właśnie “dotację”. Zatem mnóstwo pomysłów i jeden zwycięzca, a co z tymi odrzuconymi? Pan Andrzej Zybertowicz opowiada, w zasadzie dokumentuje sytuacje, kiedy to w naszym kraju po tak zwanej transformacji, też przedstawiano pomysły na uzyskanie dofinansowania. Te pomysły były odrzucane, a później hmm…, w rękach innych podmiotów były już genialne. Zatem, gdyby gdzieś w tym procesie (odpowiedzmy sobie sami, czy to jest trudne, czy nie) były jednostki nieuczciwe, to za pieniądze zainteresowanych, od tych zainteresowanych mamy na tacy podane pomysły biznesowe, wór tych pomysłów. Czy jest możliwy taki wywiad, pod latarnią, we fleszu kamer?

Dotacje są oczywiście w całej rozciągłości szkodliwe, zarówno ze społecznego, czy ekonomicznego lub czysto moralnego punktu widzenia.

Nie zgodne z moralnością jest zabierać jednym by dawać innym, choćbyśmy przyoblekli ten akt w najszczytniejszy motyw i powoływali się choćby nie wiem na jak wielkie dobro innego człowieka czy społeczeństwa. Takie działanie zawsze zemści się prędzej czy później i przyniesie opłakane skutki nie tylko materialne ale przede wszystkim moralne. Przypatrzmy się przecież krajom byłego ZSRR i innym, które zaaplikowały swoim społeczeństwom rozwiązania polegające na zabieraniu jednym, by dać innym.
Te kraje w wyniku tej inżynierii społecznej stały się ruiną ekonomiczną. Ale przecież pomyślmy, czyż nie zmieniły one swoich ustrojów, a przecież dalej borykają się z poważnymi problemami ekonomicznymi i społecznymi???Pomyślał by kto: przecież fabryki można odbudować, towary wyprodukować, wszystko takie niby proste, a problem dalej jest. A własnie dlatego jest problem, że działalność państwa-janosika przynosi niepowetowane szkody moralne, nie tylko dla tych, którzy otrzymują darmochę ale także dla tych, którym się zabiera, a przede wszystkim dla tych, którzy rządzą – bo zyskują olbrzymią władzę nad ludźmi, która zwykle ich deprawuje.

Ktoś tu podnosił kwestię, że w takim razie, korzystanie ze szpitala, szkoły itp, jest także niemoralne.
Ja odpowiem tak: W ścisłym znaczeniu oczywiście że jest nie moralne, bo cały socjalizm jest niemoralny, a jest nie moralny nie przez sam fakt, że wszyscy, korzystają ze szpitala, szkoły itp., który jest finansowany w różnych częściach przez bliżej nieokreślone osoby, bo przecież ktoś mógłby powiedzieć, że życie klasztornych mnichów, jest niemoralne, bo utrzymują się z datków bliżej nieokreślonych anonimowych osób. Kluczowa jest tutaj wolna wola człowieka. Zatem korzystanie ze szkoły i szpitala jest dlatego nie moralne bo są finansowane pod przymusem, bez względu na to czy ktoś zapłaciłby czy nie dobrowolnie i czy potrzebuje tego czy nie. Po drugie w związku z tym zachodzi taki efekt, że jedni pod przymusem składają się na potrzeby innych, a są i tacy, którzy wpłacając mało korzystają dużo. Mało tego na dodatek przy tym pożycza się pieniądze w imieniu wszystkich, czyli nawet tych którzy jeszcze nie mają nic do powiedzenia, a będą zobowiązani czy tego chcą czy nie. Jest to złamanie podstawowej dla łacińskiej cywilizacji zasady odpowiedzialności indywidualnej, tzn., że każdy odpowiada za siebie. W jej miejsce wprowadza się zasadę odpowiedzialności zbiorowej, która zawsze jest w najwyższym stopniu niemoralna.

Tak więc nie ma nic niemoralnego w tym, że ludzie korzystają ze wspólnych rzeczy, czy finansują sobie nawzajem, różne usługi pod warunkiem, że jest zgoda wszystkich zainteresowanych, a łatwo się domyśleć, że takiej zgody co do wszystkich kwestii nigdy w dużym i złożonym społeczeństwie nie będzie.

Tyle co do kwestii moralnych.

W przedmiocie kwestii społecznych i ekonomicznych oczywistym jest, że dotacje są sprzeczne z wolną konkurencją, ideą przedsiębiorczości oraz sprawiedliwości.
Tak naprawdę chodzi tylko o to by kontrolować ludzi poprzez kontrolowanie bogactwa, które wytwarzają i ich własności.
Nie jest też tajemnicą, że największe dotacje zbierają duże firmy i korporacje – jest to po prostu redystrybucja bogactwa od niezamożnych do bogatych oraz niszczenie klasy średniej przez nieuczciwą konkurencję.

Nie bardzo się na tym problemie unijnych dotacji znam ale pracuję w Szpitalu Reumatologicznym w którym dzięki unijnym dotacjom p.Dyrektor zrobił remont szpitala i pacjenci i personel są z tego zadowoleni. Jest pięknie ,czysto i w dobrych warunkach leczymy i pielęgnujemy.Problem jest w tym ,że jesteśmy “dobrym kęskiem” dla innych zadłużonych placówek ,które nas chcą “wchłonąć”,ponieważ jesteśmy “na plusie” .Bez tej dotacji dalej byśmy pracowali i leczyli w “opłakanych” warunkach.Na korytarzu wisi tablica z unijnymi gwiazdkami na której jest informacja ,że szpital był i jest remontowany ze środków unijnych.
Czytałam powyżej wypowiedzi mądrych ludzi z p.Piotrem na czele 🙂 i starałam się zrozumieć temat. Podoba mi się ta forma oceny moralnej sprowokowana przez p.Piotra i dyskusja na forum.Pozdrawiam p.Piotrze i bardzo doceniam życzliwość i wkład pracy…

Dylemat jest poważny, bo z jednej strony są to pieniądze z rozboju, bo obecne podatki to rozbój. Z drugiej strony dotacje były, są i będą, choćby miałoby na prąd w Brukseli nie starczyć, bo na tym się zarabia. Nasuwa się pytanie, czy lepiej te pieniądze, wydarte uczciwym przedsiębiorcą zostawić i pogodzić się z faktem, że zostaną przejedzone, czy jednak ratować co się da próbując tą wartość choć w części zawrócić na rynek wykorzystując je w rozsądny sposób.
Warto jednak brać pod uwagę, jakie ograniczenia się dobrowolnie przyjmuje wraz z podpisaniem umowy na dotację. Często gra nie jest warta świeczki, bo często lepszy biznes z mniejszym kapitałem, ale z pełną możliwością manewru, niż lokomotywa zasilana potężnymi pieniędzmi pędząca w niewłaściwym kierunku, którego już nie można zmienić.

Zastanawiam się Piotrze po co ten temat poruszasz i jakie cudowne rozwiązanie, na końcu nam chcesz sprzedać;) Może chcesz zyskać dotację na remake netsellingu?

Przyjmując hipotezę, że dotacje są Złe (nie moralne, Złe w absolutnym znaczeniu tego słowa) logicznie myśląc złe jest także:
-korzystanie z publicznych szkół, w szczególności studiów
-korzystanie o opieki zdrowotnej, publicznych dróg i całej infrastruktury Państwa.

Dotację są złe dla wolnorynkowej gospodarki, dla zdrowego konkurencyjnego społeczeństwa, ale czy to powód by ich nie brać?
Kto powiedział, że wolny rynek jest Dobry?
Wątpliwe moralnie wydaje mi się otrzymanie tych dotacji przez IBMa, Asseco i inne gigantyczne firmy na rozwój centrów outsorcingowych w kwotach kilkunastu-kilkudziesięciu milionów złotych – np. 32 mln dla IBMa (http://www.mg.gov.pl/files/upload/7831/ibm.pdf). Przecież to na tyle duża i rentowna firma, że argument dobrze wykształconej, taniej siły roboczej wydawał mi się zupełnie wystarczający by rozwijała takie centra w Polsce… A tu się okazuje, że to jednak z moich podatków pracuje teraz tam kilkadziesiat/kilkaset osób. A IBM i inne korporacje i tak zyski księgują w Szwajcarii/Luksemburgu lub innej przyjaznej podatkowo jurysdykcji.

Czy branie dotacji jest złe czy dobre zależy od Intencji biorącego i tyle.
Jak chcesz ją wziąć by nabić se kasę to jest złe, jak chcesz ją wziąć by lepiej Służyć bliźnim to jest dobre.

Zła jest dehumanizacja korporacji – twory w których nie ma nikogo kto by ponosił moralną odpowiedzialność za ich działania (akcjonariusze – przecież oni tylko cenę i dywidendę znają, zarząd – przecież im się płaci tylko za zyski, pracownicy – im się płaci za prace… więc kto? właściciel…?czyli kto?) Zła jest osoba prawna bez sumienia w postaci właściciela odpowiedzialnego i mającego sumienie.

Złe jest aranżowanie wojen, ataków terrorystycznych czy ‘kryzysów’ finansowych by zastraszać zwykłych ludzi, skłonić ich do zrezygnowania z kolejnych obszarów wolności i poddawania się kontroli, nadzorowi przez aparat systemu i uzyskania większego zakresu kontroli w ramach prawa. (np. Patriot Act uprawnia usa do zrobienia niemal czegokolwiek z kimkolwiek gdziekolwiek bez sądu w majestacie prawa).

Cała ta dyskusja zakłada jednak, że pieniądze istnieją i mają jakieś znaczenie.
Wydaj mi się, że Ci którzy tak myślą już czczą złotego bałwana.
Pieniądze nie istnieją. To zapis księgowy w bankach. Edytowany przez przez twórców obecnego systemu do woli. Już nikt nie pyta czy można drukować pieniądze tylko jak szybko. FED, banki, rządy robią to zgodnie z wolą i celem kogoś kto tym dyryguje.
Niewygodnym konta się zajmuje pod pretekstem działalności terrorystycznej, bycia pedofilem albo jakąkolwiek inną społecznia akceptowaną wymówką. (czy ktoś myśli, że twórca WikiLeaks na prawdę został pedofilem?)
To zupełnie proste. Skomplikowane jest tylko po to by prości ludzi, dziennikarze myśleli, że to ‘gra rynku’ – coś niezbadanego, nieokiełznanego.

Tymczasem cały system to tylko wysublimowana forma sprawowania kontroli nad rzeszami niewolników. Niewiele się zmieniło od starożytnego Egiptu.
Wydaje mi się, że nasze europejskie poletko i tak ma się najlepiej. Pozory demokracji są całkiem spore, może nawet coś z niej działa. W Szwajcarii nawet chyba na prawdę dział. W Europie raczej nie będą torturować ani nie rozstrzelają w majestacie prawa nikogo z premedytacją, nie skonfiskują majątku itd.

Tak czy inaczej bierzcie;) Bo prawdopodobnie za naszej kadencji (w ciągu najbliższych 60 lat)bieżący system prawno-społeczno-finansowy zostanie zastąpiony jakimś nowszym wynalazkiem.
ZUS padnie, w końcu trzeba będzie uznać, że zadłużenia krajów to niepotrzebne zapisy księgowe i nie trzeba ich porównywać do PKB itp wskaźników, każdemu się przydzieli (w sposób rynkowy lub planowy) mieszkanie/celę, pracę, wszczepi się czip PayPass’a..i
“Od tego czasu nikt,kto nie miał znaku… nic już nie mógł ani kupić, ani sprzedać” (Ap 13,17)

Witam ja rowniez mam swoje zdanie na temat dotacji, jest wporzadku dla ludzi ktorzy maja pomysly otwieraja firmy zatrudniaja ludzi bo jak sam Piotrze napisales zespol tworza ludzie mysle tu o wspolpracy, ale co z tymi ludzmi ktorzy maja pole i Unia im placi za to aby nie produkowali tylko trawe skosili aby byl porzadek dwa razy do roku i dostaja pieniadze mysle cos tu nie gra albo System Unii, a wiele ludzi i dzieci w domach dziecka nie maja wlasciwego odzywiania , a mozna by bylo wprowadzic cos pozytecznego uczyc wprowadzania pomyslow a nie lenistwa pozdrawiam

Przyznam szczerze, że nie rozumiem dylematu.
Idąc tym tropem powinniśmy zastanowić się również czy pobieranie zasiłku dla bezrobotnych jest moralne, a sięgając ekstremum – czy korzystanie z placu zabaw zbudowanego z funduszy unijnych częściej niż córka sąsiadów to zachowanie moralne.

Przecież to są fundusze na aktywizację zawodową – wg mnie przynoszącą o niebo lepszy efekt niż wspomniane zasiłki dla bezrobotnych. Dlaczego? Ponieważ znaczna część osób korzystających z dotacji z biegiem czasu tworzy nowe miejsca pracy, realnie zmniejszając bezrobocie.
Zasiłki z kolei uczą jedynie ludzi, że praca nie jest koniecznością…

Oceńcie sami.

Swoją drogą co to za argumentacja, że jak dotacja jest wykorzystywana na rozwój biznesu to jest OK. Rezerwa cząstkowa też jest wykorzystywana dla dobra banku i przypuszczam, że gdyby nie ona to banki byłyby dużo mniejsze ale czy to je usprawiedliwia? Czy jeśli złodziej mnie okrada i potem za to buduje piękne przedszkole, z którego pozwala mi korzystać to czy to już nie jest kradzież? Czy jeśli złodziejstwo prowadziłoby do dobrobytu to czy byłoby nagle moralne?

Bycie moralnym nie jest łatwe, jest dużo trudniejsze. Jeśli nie potraficie robić biznesu bez dotacji i je bierzecie to Wasza sprawa. Ale nie mówcie mi, że postępujecie moralnie!

Trudno analizować dotacje pod kątem moralności – jeżeli założymy, że Unia nas okrada to wykorzystywanie tych kradzionych pieniędzy nawet do zaspokojenia w doskonały sposób jakiejś potrzeby klienta (przy wykluczeniu problemów biurokratyczno-urzędniczych wspomnianych przez przedmówców) prowadzi do niebezpiecznego relatywizmu.

Ale patrząc w ten sposób… Państwo zabiera mi pieniądze na składkę zdrowotną i to podwójnie (etat + własna D.G.) – mógłbym powiedzieć, że jestem okradany. Wielu przedsiębiorców tak się czuje – zmuszanych do płacenia więc okradanych. Czy moralne jest chodzenie do lekarza opłacanego z tych pieniędzy?

Moim zdaniem trzeba jednak patrzeć znacznie bliżej przedsiębiorcy bo próba oceny pełnego obrazu doprowadzi do strasznie akademickiej i zawiłej dyskusji.

Osobiście szlag mnie trafia kiedy obserwuje projekty szkoleniowe w ramach kapitału ludzkiego itp. – a słuchałem relacji z kilkunastu szkoleń realizowanych “unijnie” w ostatnim roku i wnioski są następujące:
– firma organizująca bierze pieniądze ale dobiera kadrę wykładowczą wg. dziwnego klucza (znajomości? niska cena?) – w efekcie poziom jest dramatycznie niski
– uczestnicy nie narzekają bo w sumie i tak mają szkolenie za darmo (plus poczęstunek i jakieś gadżety typu teczka albo długopis)
– z drugiej strony uczestnicy często nie przychodzą na wszystkie zajęcia albo wychodzą wcześniej itp. – w sumie nic dziwnego skoro nie tracą w ten sposób ani złotówki

W efekcie w skali globalnej mamy
– “przeszkolonych” 100 000 osób zamiast 1000 (było to możliwe dzięki Unii)
– autentyczną wiedzę z tych 100 000 ma 1000 osób (szczęściarze, którzy trafili na lepszych wykładowców i podeszli do tematu poważnie mimo że nie było motywacji w postaci kosztów własnych)
– koszt szkolenia to zamiast np. 190 PLN dla osoby prywatnej (taki byłby w realiach rynkowych uwzgledniający rzeczywiste koszty + marża która nie wystraszy klientów) wynosi 600 PLN – Unia nie pyta dlaczego wykładowca bierze 200 PLN za godzinę…
– do tego dochodzą jeszcze koszty obsługi projektu, pensje urzędników itd.

Jak widać pieniądze są marnotrawione i to jest niemoralne.

Gdyby ta sama firma była nastawiona na klienta
– zatrudniono by dobrych wykładowców
– klienci otrzymaliby dopłatę np. 30% albo 50% a nie 100% po to żeby mieć motywację do uczestnictwa i nauki

Druga sytuacja. Człowiek bierze 40tys PLN z UP na rozpoczęcie DG. Robi wszystko uczciwie i gospodarnie w efekcie interes rusza i rusza też sprzedaż satysfakcji klientom. Jedyny problem jest taki, że ów przedsiębiorca przeskoczył etap pozyskiwania środków i jest w pewien sposób upośledzony na przyszłość. Gdy będzie chciał zrobić jakieś inwestycje później, nie będzie wiedział jak przekonać normlanych rynkowych inwestorów albo jak kalkulować projekt uwzględniając koszt finansowania przez bank.

Moim zdaniem w ten sposób krzywdzi sam siebie a krzywdzenie siebie samego nie wydaje mi się specjalnie moralne…

Dlatego – mimo że nie krzyczałbym głośno, że dotacje to samo zło – to jednak unikanie ich w dłuższej perspektywie wychodzi na zdrowie. O ile rzecz jasna firma nie upadnie….

Nie widzę w tym nic złego, pod warunkiem, że środki są wykorzystywane faktycznie w celu rozwoju własnego biznesu. Znam przypadek kiedy młody, średnio ambitny chłopak wziął dotację z UP i kupił sobie samochód (miał pracować jako przedstawiciel handlowy). Przez cały okres działalności nie wystawił ani jednej faktury, a po roku zakończył działalność. Przez cały ten czas pracował na etacie, więc samochód kosztował go 12 x ok. 250 zł ubezpieczenia zdrowotnego (pozostałe zusy opłacił i tak pracodawca). Taki przypadek jest faktycznie niemoralny.

Mnie dotacja na start bardzo pomogła. Nie wiem jak rozwinąłby się mój biznes, gdybym przez pierwsze miesiące nie uczył się na cudzych pieniądzach tylko traciłbym swoje oszczędności. Wydawało mi się, że marketing internetowy jest bardzo prosty i już wszystko wiem. Na szczęście za pieniądze z dotacji zrozumiałem, że jednak nie wszystko:) Teraz w podatkach można powiedzieć spłaciłem już większość swojej dotacji, więc uważam, że takie przypadki brania dotacji są i moralne i zdrowe dla gospodarki.

Pozdrawiam,
Michał

Prawie pięć lat temu “dostałam” dotację. Byłam wtedy w bardzo trudnej dla mnie sytuacji, nie miałam pieniędzy ani wiary w siebie. Pozytywna akceptacja wniosku o dotację sprawiła, że uwierzyłam, że mogę, że umiem, że warto spróbować ze swoją działalnością. Nie myślałam wtedy, że chcę oszukać kogokolwiek – podziałać rok, podstawić faktury…. Działam do dzisiaj tak jak potrafię, wprowadzam nowe rzeczy, uczę się, ciężko pracuję aby utrzymać się na rynku. Dotacja była dla mnie szansą na samodzielność. Wykorzystałam ją jak najlepiej potrafiłam. Myślę, że nie zmarnowałam otrzymanych pieniędzy.
Jeśli ktoś bierze dotację z myślą, że “wyciągnie” co się da, oszuka, kupi co innego niż podawał, podziała rok i zamknie – to jest to nieuczciwe i niemoralne, bo nie wykorzystuje właściwie otrzymanej szansy. Natomiast jeśli otrzymaną dotację wykorzystuje się aby faktycznie stworzyć coś nowego i wartościowego, wkłada się swój cały wysiłek w to, aby działać, pracować, tworzyć – jest to dobre.

Znam ludzi, którzy biorą dotacje z PUP, bo jest taka możliwość.
Czy to na rozpoczęcie działalności, czy stworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego. Stanowi to zastrzyk gotówki, w zdecydowanej większości na wyposażenie w sprzęt. Normalnie tego by nie kupili, gdyby nie ta możliwość.
To jest w porządku, pod warunkiem, że faktycznie ktoś chce prowadzić działalność gospodarczą, albo się rozwijać zatrudniając nowego pracownika.

Ale w większości przypadków tak nie jest.
Założę sobie działalność, kupię sprzęt komputerowy, samochód, czy coś tam innego, a po dwóch latach z tej działalności zrezygnuję, a z nowym pracownikiem nie przedłużę umowy.
Zakupiony sprzęt pozostanie.
I znowu będę mógł stworzyć stanowisko pracy dla bezrobotnego i wziąć kolejną dotację.

Ale dylematy moralne nie są dla wszystkich.
Są dla uczciwych.
Chociaż wydaje mi się, że każdy kto bierze dotację z myślą, że jest okazja to wezmę, nie myśli o sobie, że jest nieuczciwy.

Dla niektórych moralność przeszkadza, jeśli w ogóle wiedzą, że moralność istnieje.

Muszę powiedzieć że macie jakieś dziwne doświadczenia – “dają to bierz” “dotacje z podatków”? W świetle mojej wiedzy dotacje zwykle są z unii, ale może u Was z podatków. Własnie realizuję projekt przy pomocy dotacji, wkrótce startujemy i moje doświadczenia są całkowicie inne. Nikt nie “dawał”, bo startowało 133 podmioty do 10 dotacji. Przy takiej konkurencji raczej nie można mówić o dawaniu. Czas trwania projektu to rok. Myślę że przy odrobinie inteligencji MOŻNA stworzyć projekt, który równocześnie zadowoli urzędników i będzie dawał klientowi pozytywne wartości. Mnie się to udało. Z resztą gdyby te pozytywne wartości nie były zapisane w biznes planie, to po prostu nie dostałabym tej dotacji. Nie wiem jak jest u Was, ale my tu mamy zbyt dużą konkurencję żeby jakieś słabe i nieprzemyślane (zwłaszcza pod kątem korzyści klienta) pomysły miały szansę na dotację.
Jeśli zaś chodzi o “dylemat moralny”… no cóż, ja takich dylematów nie mam. W głowie by mi to nawet nie postało, dlatego nie rozumiem tematu dyskusji.

Witam!
Piotrze, musiałbyś zdefionować słowo “dotacja” jakie użyłeś w temacie. Generalnie można się domyślić, że chodzi Ci o wzięcie cudzych pieniędzy (oszczędności/owoców pracy) i wykorzystanie w jakimś celu przez siebie wymyślonym.

Podstawowe pytanie: od kogo masz zamiar wziąć tą dotację?

Jeśli np. ode mnie, to jest to tylko i wyłącznie nasza prywatna sprawa i nie podlega to dyskusji, bo my i tylko my mając władzę nad owocami swojej pracy dokonujemy decyzji na zasadach przez siebie i tylko siebie ustalonych. Oczywiście naturalnym i koniecznym ograniczeniem naszych decyzji jest prawo Boże i duch prawa Bożego. W przeciwnym przypadku możemy nawet niechcąco zrobić kuku na wielką skalę. Przykładów takich złych w skutkach pomysłów nawet nie będę przytaczał. Taki scenariusz uważam za koniec tematu, bo to sprawa zupełnie indywidualna a nie kolektywna.

Wspomnę o drugiej możliwości, bo dzisiejszym europejczykom słowo dotacja chyba zawsze kojarzy z dobrodziejem o nazwie UE 🙂
I jeśli dalej chcemy kontynuować analizę to trzeba przyjrzeć się sprawie głębiej, zadać sobie kolejne pytania i spróbować poszukać odpowiedzi.
Przykładowe pytania: skąd UE ma te pieniądze (owoce czyjeś pracy)? Jakim sposobem EU je zdobyła? Kto te owoce wypracował? Kto dał prawo UE (i lokalnym krajom) do zabierania i rozdawania innym? Jakie to ma uzasadnienie moralne? Jakie to ma uzasadnienie w prawie Bożym?

Mój komentarz: tak, jest to legalne, można brać, ale… należy sobie odpowiedzieć na pytanie dlaczego, komuś tak zależy, żebyśmy brali te dotacje (zależy bo reklamują to nawet w TV, radio, gazetach, i innych płatnych mediach komercyjnych)?

Biorąc te dotacje dajemy mnóstwo radości tym co je rozdają. I to w wielu płaszczyznach, bo:
– jak odpowiemy sobie na wcześniej zadane pytania, to okaże się, że te pieniądze pochodzą z rabunku, jaki dokonuje się w majestacie prawa na tzw. obywatelach (podatki, akcyzy na każdym kroku i przy zarabianiu i przy wydawaniu).
– biorąc dajemy tym bandytom “argument statystyczny”, że wielu korzysta, i że bez tego by nic nie osiągnęli, etc.
– biorąc, stajemy się ich niewolnikami, bo uzależniamy swoją wolną wolę od kogoś
– Pomijam zupełnie aspekt biurokratyczny takiej decyzji, koszty, sensowność tych projektów, rzetelność i szczerość intencji tych co wnioskują o tą “dotację”.
– wcale nie jest powiedziane, że jak zawnioskujesz, to dostaniesz, bo to rozpatrywanie może trwać “zbyt długo”
– generalnie, trudno nazwać kogoś przedsiębiorcą, człowiekiem business’u jeśli uroczyście ze szczegółami objawiasz cały swój tzw. business-plan jakiejś grupie biurokratów, którzy wolny rynek i kapitalizm znają jedynie z defincji z socjalistycznej encyklopedii :))

Podsumowując:
nie dajmy się okradać i nie pozwólmy okradać naszych nieświadomych tych diabelskich wynalazków sąsiadów, rodzin, dziadków. Oni za to płacą później w PIT/CIT, akcyzie, VAT, cło, itp. Pomijam skutki których wprost nie można skalkulować, tzw. starty niematerialne (demoralizacja, uzależnienie, zepsucie naturalnych mechanizmów i zjawisk rynkowych, oddalnie wolnej woli jednostki nad swoim działaniem komuś innemu (nie ważne jest nawet jak ten ktoś został wybrany)).

Tak, biorąc, możesz to być może dobrze wykorzystać, ale podpisujesz jednocześnie coś w stylu “cyrografu”. To zostaje już na całe życie. Nigdy już nie będziesz mógł powiedzieć, że w sprawie dotacji z UE byłeś i jesteś “czysty”.

Moja propozycja:
Niech w elicie tego narodu będą jacyś ambasadorowie “czystości” :), zasad, rozsądku, a nawet głosu na pustyni, ale głosu świadomego głębokich konsekwencji skuszenia się na tą propozycję iście diabelskiego systemu.

Pozdrawiam
Daniel

Też się nad tym długo zastanawiałem i ostatecznie wziąłem dotację 20tys. z PUP na założenie DzG.
Osobiście nie widzę w tym nic niemoralnego, jeżeli dobrze się te pieniądze spożytkuje i faktycznie będą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej czyli pomnażaniu ich i pieniędzy klientów.
Zastosowałem się do rady jednego z liderów szkolących o biznesie “Nie rób biznesu za swoje pieniądze.”

Cała ideologia dotacji wprowadza zachwiania w wolnym rynku i konkurencyjności, dajmy na to przykład: firma A i B produkują te same produkty i składają wnioski o dofinansowanie na te same maszyny usprawniające ich biznes i przez to mogące produkować lepszej jakości produkty. Firma A otrzymuje dotację, a firma B nie otrzymuje chociaż była liderem w branży to prowadzi do zachwiania równowagi, ale z drugiej strony to szansa dla firmy A.
Więc punt widzenia zależy od punktu siedzenia.

W końcu dwie firmy miały te sam możliwości, ale jedna zrobiła to lepiej i wygrała, no cóż czyli zwykła sytuacja wolnorynkowa.
Niemoralne i nieuczciwe (a spotykane na porządku dziennym) byłoby gdyby to firma A otrzymała dotację w zamian za 10% dla członka komisji przyznającej dotacje.

Narzekanie, że “ja zaczynałem biznes jak nie było żadnych dotacji, a Ty dostajesz” to nieuczciwe, mija się z celem, to po prostu szansa która pojawiła się od pewnego momentu, to tak jakby narzekać, że teraz jest internet a dawniej go nie było.

Samo w sobie branie nie jest złe 😉 – wedle zasady dają – bierz , biją … Pytanie brzmi co w zamian za tą dotację musisz robić? Musisz sciemniać ! Temat znam od strony rolnictwa i tzw. produkcji ekologicznej hahhahahah – błagam, nie kupujcie tego! Istnieje mit że Muzułmanie piją alkohol jak Allach nie widzi 😉 to samo dotyczy oprysków chemicznych . “Ekologiczny rolnik ” pryska zaraz po tym jak kontrola wyjeżdża , bierze busa , z ładunkiem chemii i jedzieeeeeeeee , a ludzie płacą za te zboża, warzywa czy owoce jak za zboże 😉 bo ma junijny certyfikat “eko” . Sekta, piramida i sciema ;))). Jak pytam znajomych , dobrych producentów “masz ceryfikat” patrzą na mnie jak na ufo – odwracają się tyłem i …”tak mamy TUTAJ” hahahhahhahah.

Oczywiscie ze nie. Przeciez to sa nasze pieniadze ktore oddajemy do naszej kochanej socjalistycznej republiki europejskiej.